“அவள்”

பால் நிலா முகம்
மாயக் கயல்விழி கண்கள்
செந்தாமரை நிற உதடு
சிவந்த செவ்வான மேனி.
அவள் ஒரு அழகின் ஆக்கிரமிப்பு.

அவள் அச்சமில்லாதவள்
நாணங்களில் ஏதும் மிச்சமில்லாதவள்
மாசற்ற மடமுடையவள்
பள்ளியாய் பயிர்ப்புடையவள்.
அவள் ஒரு அழகின் ஆக்கிரமிப்பு

எளிதாய் இதயம் புகுந்து
கனிவாய் கதை பேசி
இதமாய் இம்சை செய்து
சுகமாய் சுமை தந்தவள்.
அவள் ஒரு அழகின் ஆக்கிரமிப்பு.

அவள் சுவாசம் நுகர்ந்து என் சுவாசம் மறந்தேன்.
அவள் குரல் கேட்டு என் பேச்சை இழந்தேன்.
அவள் விரல்நுனி தொட என் வீரம் தொலைத்தேன்.
அவள் இதழ்ஈரம் பார்த்து என் நாவறண்டு நின்றேன்.
அவள் உள்ளம் நாதீண்ட என் முக்தி முடிப்பேன்.
அவள் ஒரு அழகின் ஆக்கிரமிப்பு.

அவள் அழகை ஐம்புலன் ரசிக்க
என் ஆறறிவை இழந்தேன்.
அவள் இதழ் திறந்து சொல்வாள் என
கிளை நில்லா இலையாய் நான்.
உள்ளம் தேடும் உண்மைக் காதலனாய்…
அவள் ஒரு அழகின் ஆக்கிரமிப்பு.

“உண்மைக் காதலை மறக்க முடிவதில்லை.
மறக்கமுடிந்த காதல் உண்மையாய் இருப்பதில்லை.”